اولین نقطه ای که از مرکز کائنات گریخت
و بر خلاف محورش به چرخش در آمد ، سر من  بود  !
اولین آواز را من  خواندم ،
سپهر را من نیلگون شناختم !
خدا ، کران بیکرانه ی  شکوهِ پرستش من بود

اولین دستی که خوشه اولین انگور را چید دستِ من بود

کفش ، ابتکار پرسه های من بود
و چتر ، ابداع بی سامانی هایم !
هندسه ! شطرنج سکوت من بود
و رنگ ، تعبیر دل تنگی هایم !

سرم به بوته ی خشکِ گونی مانند است ،
با این همه هزار خورشید و  ماه و زمین را
یک جا در آن می چرخانم !

روحش شاد. یادش گرامی

نوشته شده در دوشنبه 90/1/22ساعت 12:11 صبح توسط حوری آسمان نظرات ( ) |