ترس يک حس است که گاهي ميتونه جون آدمو نجالت بده و گاهي زندگي آدمو ازش بگيره..اما اين ترسي که شما ازش حرف زدين ويران کننده است و البته قدرتمند...و من بهتون تبريک ميگم که نيمه جانش کردين....و فکر ميکنم نفسهاي آخرش رو راحت تر ميتونيد قطع کنيد
اما خيلي خوبه که آدم اول آسمانش رو پيدا کنه و بعد فکر پريدن باشه...شايد بحث همون وسيله و هدف رومطرح کردم...به قول دوست شاعرم:آسمان وقتي نباشد بال و پر بيهوده است
سلام به گرمي اين روزهاي خوزستان