سلام
ورودتو تبريك ميگم. يادت باشه كه هميشه لايقها و خوبها در اقليتن. و بين دانشجوهاي روانشناسي تو جزء اقليتهايي. علاوه برروانشناسي از ادبيات هم سردرمياري وتخصصش رو هم داري و اين يه نعمته مثل خودم كه به لطف خدا ميتونم شعر بگم و بهت قول ميدم اگه عمري باقي باشه تو اين زمينه جهاني بشم. من تورا و بقيه بچه هاي گروه را هيچگاه تنها نخواهم گذاشت. بخشهايي از شعر زير تقديم تو : بخصوص اون قسمتش كه ميگه : من با توام تا ته خط
يه پنجره رو به يه باغ
يه كوره راه بي چراغ
يه حوض سبز نيمه پر
آبتني چن تا كلاغ
دوباره جنگ من و من
تواين غروب بي نفس
قناري ميخونه ولي
صداش اسيره توقفس
آهاي! شكسته با توام
فكريه راه تازه كن
به جاي خوندن يه دفه
سكوتو مزه مزه كن
توي سكوت زندوني
عطريه آواز زلال
نخون تا فرياد بزنن
تموم آدماي لال
توي سكوت ميشه به عشق
ميشه به آيينه رسيد
ميشه به تك ستاره ي
اين شب ديرينه رسيد
ميشه با طوفان نفس
حنجره ها رو زنده كرد
تو بازي يكي شدن
ميشه تورو برنده كرد
سكوت بي رضايتت
چه خوش صداس ترانه خون
وقت سكوت ناگزير
منو يه تكيه گاه بدون
من با توام تا ته خط
مثل يه سايه پابه پا
حرف منو به من بزن
اونور غيبت صدا
