چه زیبا آزمایش می‌کنی. چه زیبا حضور داری. درک حضورت زیاد پیچیده نیست. اندکی دقت،‌‌ اندکی هوشیاری کافی است برای درک حضور محکمت. برای رحمتت. برای لطفت. برای مهربانی ات. یک کلام برای وجودت. برای بودنت.

سال تحویل 89 دعایم این بود: دعایم نه آرزویم. گفتم خدایا در سال 88 تماماً برکت بودی و رحمت. در سال 89 تماماً توکلم و تلاش واین چیزی ورای یک دعا بود. برنامه بود. هدفم بود. خواسته‌ام بود. تکلیفم بود.

و اینک در حالی که فقط 18 روز از سال نو، از سال 89 می‌گذرد چه مقتدرانه آزمایشم کردی برای فهم توکل و تلاشم البته برای خودم نه برای تو که بزرگی و آگاه.

در عرض کمتر از 18 روز حوادثی که بر من گذشت حادثه نبود، نماد کاملی بود از آزمایشت. گفتم توکلم رهایم نکردی. گفتم تلاشم از کنارم بی تفاوت رد نشدی. آزمودی. آزمودنی سخت. آزمودی با اتفاقهای جدید. آزمودی تا ببینم تغییراتم را. تا ببینم رشدم را . ببینم بالندگی ام را. ببینم که در کجای قصه هستم. کجای کارم.

درشگفتم از این همه زیبایی و عظمت. در حالیکه هنوز قدمی برنداشته بودم.

خدایا به اندازه ی وسعت تمام کائنات سپاس.

 

نوشته شده در پنج شنبه 89/1/19ساعت 12:30 صبح توسط حوری آسمان نظرات ( ) |