ستاره ام ، ترانه ام

باز هم برای کودک درونم می نویسم. اما این باراندکی متفاوت. این بارصدایش را شنیدم. ناله هایش را دیدم. لمسش کردم . بوییدمش، بوسیدمش، پروراندمش. این باربا او،همراه او، برای خودم دنیایی ساختم. برای خودم نه . برای خودمان. من و اوهر دو همراه باهم. این بار یافتم گمشده ی اصلی زندگیم را. یافتم علت سردرگمی هایم را. یافتم مونس و همراه واقعی ام را. یافتم همراه و همراز لحظات دلتنگی ام را. یافتم کسی را که برایم دوست است،همراه است،مونس است واو کسی نیست جز خودم. کودک درونم. گمشده ی  26 سال زندگیم.

ازسایه های ملتهب همیشه می گریختم

با رفتن تو هر نفس بغض دوباره می شوم

ناجی جام شوکران با دل عاشقم بمان

به حرمت حضور تو چون تو یگانه می شوم

خانه به خانه دیدمت همچو فسانه دیدمت

با تو ستاره می شوم  با تو ترانه می شوم

با تو ستاره می شوم.

 

 

 

نوشته شده در جمعه 88/4/26ساعت 12:23 صبح توسط حوری آسمان نظرات ( ) |