گربدینسان زیست باید پست

من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم

بربلند کاج خشک کوچه ی بن بست

گربدین سان زیست باید پاک

من چه ناپاکم اگر ننشانم ازایمان خود چون کوه

یادگاری جاودانه بر تراز بی بقای خاک         احمدشاملو(ازمجموعه ی هوای تازه )

به امید بودنی جاودانه که یکی از جاودانه ترین آرزوهای من است .(ای همه ی وجودمن نبودتو نبودمن)

نوشته شده در پنج شنبه 86/2/6ساعت 1:26 عصر توسط حوری آسمان نظرات ( ) |