مي‌آيم از رهي که خطرها در او گم است از هفت منزلي که سفرها در او گم است از لابه‌لاي آتش و خون جمع کرده‌ام اوراق مقتلي که خبرها در او گم است دردي کشيده‌ام که دلم داغدار اوست داغي چشيده‌ام که جگرها در او گم است با تشنگان چشمه‌ي «أحلي‌من‌العسل»نوشم ز شربتي که شکرها در او گم است اين سرخي غروب که هم‌رنگ آتش است توفان کربلاست که سرها در او گم است از عليرضا قزوه تقديم به دوست خوبم اميد. به اميد سفري پر از بركت و دستاني پر از اجابت دعا.